Kilka słów o mnie

mieszkam w szarym mieście

na szarej ulicy 

w zwykłej łódzkiej szarej kamienicy 

prowadzę spokojne życie

bez romansów,kłótni,miłosnych uniesień 

jestem taka zwyczajna

szara myszka z zielonymi oczami

w których chowa się nadzieja

kto wie może w innym wcieleniu

będę kolorowym ptakiem 

może ten ptak jest we mnie schowany

czeka na zaklęcie by być odczarowanym 

spotykamy się codziennie
wzrokiem wymieniamy uprzejmości
czasem nawet pomilczymy razem
w jednym tramwaju
w drodze do pracy

dziś Cię nie było
może grypa Cie złapała
teraz jest taka pogoda,
że każdy choruje
nawet mój lekarz

życzę Ci zdrowia
pij herbatę z miodem i cytryną
jedz dużo czosnku
moja babcia zawsze tak mi każe,
a babcie zawsze mają racje

Gdzieś w zakamarku mojej głowy

gdzieś bardzo głęboko schowana

jest moja nadzieja i wiara w ludzi.

Wyrzuciłam ją, wygnałam w nieznane

to wszystko przez moje pokonanie.

Rozczepiona byłam na atomy

cząsteczki mojego istnienia.

Tak długo siebie układałam 

by dojrzeć do prawdziwego wcielenia.

Teraz pomału jestem sobą

choć już nie taka sama

już nie ufam tak szybko

boję się zaangażowania 

Lecz nadal chcę rozmawiać 

chcę być częścią czegoś wielkiego.

Mam nowy cel

chcę czegoś zupełnie nowego.

Patrze na świat z większym dystansem .

Szukam równowagi i spokoju 

nie chcę gnać na ślepo jak oszalała.

Jestem inna  

wciąż szukam

jestem człowiekiem 

co błądzi i szuka 

czeka na znaki 

lecz czy serca posłucham?

czasem się boje 

że zostanę sama

zamknięta w ciszy 

wcale nie kochana

wiec szukam tych znaków

bardzo zawzięcie 

rozmieniam dusze 

ranie swe serce

lecz nadal chcę ufać 

innej osobie

szukam nadziei 

właśnie w Tobie

i gdy znaki znajdę 

swoje drogowskazy 

będę podążać 

szlakiem przyszłości

gdzie kiedyś znajdę 

morze światłości 

i będę żeglować 

zbierać doznania

aż w końcu zasnę 

snem wiecznym 

i spokojnym 

rozmowa z samą sobą

chcę zostawić wszystko
przejść na drugą stronę

separuje samą siebie
nie wierze, że będzie lepiej

biorę głęboki oddech
rozpadam się na części

wyciągam broń
więc mów co jest nie tak!

jednak Ty milczysz
to moje odbicie

złapałam broń!

walczę z ciemnością
w mojej głowie

nawet nie wiesz
jak ciężko zobaczyć jest kolory

gdy wszystkie czarne myśli
wbijają się w moją głowę
jak ostrze noża rzucone przez los


może czas z tym wszystkim skończyć
ruszyć dalej lub się utopić w grzechu wspomnień

ześlij mi choć trochę słońca
nie chcę żyć w tej tragedii

witam w moim świecie
świecie czarnych myśli

smutek się wdziera
zalewa moje serce



opanował mnie całą
już nie chcę więcej

przez to wszystko już się nie poznaje

patrze w odbicie w lustrze
powiedz kim Ja się staje?

czemu milczysz?
boisz się prawdy?

skończę z Tobą!
choć wiem, że jesteśmy jedną osobą.

........

w smudze deszczu zostałaś zapisana
deszczu moich łez
towarzyszysz mi od rana
powiedź proszę jak mam Cie zapomnieć 
kiedy Ty jesteś deszczem moich wspomnień

ja

Uśmiecha się, a w oczach smutek

żartuje, a w duszy pustka 

bawi się tak jak by  nie było jutra

Dzielnie odgrywa swoją role

silnej, odważnej, zabawnej

lecz tylko ona zna prawdę

jaka jest pod maską 

Zabiegana, wciąż w drodze

pełno ludzi w koło

lecz to tylko złudzenie

Gdy wraca do domu

jest sama

niema nikogo

Otwiera zeszyt i głupi wiersz piszę

robi wszystko by zagłuszyć ciszę.